Verwonderd

VW-busje konden we afvinken. 2 Weken geleden ging je met een goede vriend aan de rand van de tuin een sigaartje roken. Kon eigenlijk niet, het was toch gelukt. Verwonderd waren jullie door het zien van een ijsvogel. Nu staan wij hier bij het water, de sneeuw is er nog en het zonnetje schijnt. De sigaartjes vinden gretig aftrek, als eerbetoon aan een geweldige man en het verhaal over de ijsvogel komt boven water. Verwonderd staan we daar, terwijl een ijsvogeltje aan komt vliegen.

Dat ze zich juist nù laat zien, voelt als een teken. Hoe dan ook, het is prachtig. Met een gevoel van verbazing en geluk, keren we naar binnen. De wonderen zijn de wereld nog niet uit… Zaterdag begraven lukte niet met de natuurbegraafplaats, het werd maandag. Gesmolten sneeuw heeft plaatsgemaakt voor storm!

Zondagnacht word ik wakker, wat gaat de wind tekeer, als dat maar goed komt. Het VW-busje wordt voorgereden. Wolken worden weggeblazen en het zonnetje glimlacht ons tegemoet. Je laatste reis in het busje, waarmee je zoveel bestellingen van vader had rondgebracht. Nu samen met je lieve vrouw opweg naar het schiereiland. Het leek ineens wel lente op de natuurbegraafplaats, zo lief, zacht en mooi. Verwonderd liepen we terug. Tja, wonderen bestaan.