Daar bij het tuinpad van de boerderij
Moeder woont al jaren op een fijne plek op een zorgboerderij waar het aan niets ontbreekt. Maar moeder heeft al jaren niet meer de rol als moeder. De rollen zijn omgekeerd de kinderen en echtgenoot zorgen voor mens die zich veel herinnert. Maar haar kind zijn naar boven komt en bijna niets meer van haar leven als volwassen spontane levenslustige muzikale vrouw doet denken. Haar leven was klein geworden de kring van liefde was warm maar veranderd. Geen goede gesprekken meer maar momenten die kleine vreugde met een glimlach die op haar gezicht terugkomt bij een kinderliedje. De val naar bezoek in haar appartement aan het sanitair werd haar uiteindelijk vitaal. Haar mooi gezicht was gehavend. En was pijnlijk om te zien. Op de avond dat haar adem uitblies. Hebben we haar verzorgd maar ook de hulp van een visagist speciaal voor overleden ingeroepen om haar weer mooi zacht in haar mooie kist te leggen. De gekozen kist van de Kistenmakker was minder diep waardoor het leek of sliep. Op deze manier konden de kleinkinderen zacht afscheid nemen. We hebben in kleine kring met haar kleinkinderen de kist nog mooier gemaakt met stiften en verf. We hebben mooi woorden gesproken. De iets oudere kleinkind had een prachtig gedicht gemaakt voor oma. Met de herinneringen toen oma nog oma was. We hebben gekeken naar foto’s toen ze nog vol in het leven stond. Daarna hebben we haar samen in de rouwauto gezet. Een bloem uit het veldboeket op haar kist gelegd. We hebben de rouwauto met gedecoreerde kist uitgezwaaid tot het pad van de boerderij verliet. Ik ben samen met haar man naar het crematorium gegaan. Waar we als laatste groet hebben gebracht om voorgoed dag te zeggen.