Nu 10 jaar geleden. Ik heb me net ingeschreven bij de Kamer van Koophandel met Pure Uitvaart. Het hele jaar daarvoor heb ik meegewerkt in een uitvaart organisatie in Kampen en nu is de tijd aangebroken om verder te gaan op eigen benen. Het is zaterdagochtend, ik krijg te horen dat de buurvrouw van ons is overleden. Ze leefde haar laatste jaren in Lemmer en hield van wandelen. Altijd zag ze er prachtig verzorgd uit. Met haar familie had ze de warme banden grotendeels verbroken. En kinderen had ze nooit gekregen. Wel had ze vroeger echte liefde gekend. En vele avonturen beleefd door haar werk. Op een oorkonde van de ‘blauwe-vliegtuigen-maatschappij’ stond dat ze 38.795 kilometer had gevlogen.
En nu lag ze in het mortuarium. Mijn gedachten gingen ernaar uit om haar in Sneek te cremeren. Dan kon ze daar ook opgebaard worden. De familie leek dat een goed idee. Gelukkig zijn we door haar papieren gaan snuffelen. Wat raar voelde dat. Toch was het maar goed dat we dit deden, want we vonden een wensenboekje. Daarin stonden heel speciale en gedetailleerde uitvaartwensen. Ze wilde graag een rooms-katholieke dienst omgeven door muziek en liederen. Daarna wilde ze teruggebracht worden naar de begraafplaats in haar geboorteplek. Daar waar haar zusje en ouders lagen. Terug naar haar ‘roots’. Familie blijft altijd, ook al was de band een tijdje minder sterk.