Vaak ging je met vriendinnen thee drinken. En het allerliefst deed je een ‘Special High Tea’ in zo’n leuk zaakje in het dorp. Bijkletsen over van alles. Nu mocht ik met jou een theetje drinken. Jij had al over veel zaken nagedacht. Hoe jouw laatste samenzijn zou kunnen zijn…
Met name de locatie was een hangijzer. In ieder geval niet zo’n grijze rouwauto en niet met z’n allen in een crematorium. De rest lag open.
Ontmoeten, verbinden en samenzijn. We zijn gaan puzzelen en we kwamen uit op thuis. Jullie vertrouwde plek, daar waar iedereen altijd welkom is. Het grote huis was te klein, maar de tuin, die gaf ruimte en mogelijkheden. Het mocht wel intiem blijven. Die sfeer stelden we veilig door tenten te plaatsen. Deze beschermden ons tegen de weg en het dagelijkse leven.
Een dag voor het samenzijn, woedde de grootste zomerstorm ooit. Na de storm kwam de zon weer tevoorschijn. De muzikanten zetten hun spullen klaar om straks ‘live’ te gaan spelen. Op de PowerPoint prijkt een foto van de jaren toen er nog geen vuiltje aan de lucht was.
En een van jouw oogappels, ‘de kleinkinderen’ die mij hielpen.
De sfeer was opbeurend en wat hebben we met z’n allen mooie herinneringen gedeeld. En de High Tea, met alles erop en eraan, mocht niet ontbreken. Samenzijn op deze manier maakte het afscheid zacht, het was lief met veel lekkers.