Hé, das raar! Als kind moest ik hierover nadenken. Mijn tante gaf het antwoord. Ergens ‘acht op
hebben’ is meer waard dan het getal duizend. Dit mocht ik pas uitleggen aan mijn zoon. We waren met mijn moeder en zus naar Vleuten, de Meern gereden, waar ik vandaan kom.
Een indrukwekkend huis met rieten kap, gelegen op een heuveltje. Daar woont mijn oom, de verbinder van de familie van moeders kant. Daar ging ik vroeger weleens logeren. Het was daar, waar tante mijn haar knipte met een uitdunschaar. Tot op de dag van vandaag, mag de kapper mijn haar niet uitdunnen met zo’n schaar. Jeugdherinneringen.
Mijn oom heeft in mijn ogen veel overeenkomsten met ons gezin. Het lot van een kind verliezen op 5-jarige leeftijd. Mijn nichtje, omgekomen bij een auto-ongeluk, toen ze overstak om tomaten bij de buren te halen. Mijn broertje Robert, ook slechts 5 jaar geworden. Omgekomen door een vrachtauto. Onwerkelijk was het. De gedachten zetten mij terug in de tijd. Hier kijken ze inmiddels uit op sportvelden en nieuwbouwwijken. Vroeger op weilanden met paarden.
Vandaag staat er een touringcar klaar. We weten niet waar we heengaan en dat maakt het des ter leuker. Het ‘schoolreisje’-gevoel popt op. Wat mooi, dat mijn oom er acht op slaat te verbinden. De tijd gaat immers al snel genoeg.