Ik ben bij jouw kinderen om je kleding op te halen. Die avond ben je door corona in het ziekenhuis overleden. We kennen elkaar van het afscheid van jouw echtgenoot.
We hebben een eenvoudige, maar toch stoere kist voor je mee. Ik heb een prachtige quilt mee gekregen, die had je bijna af. Nog een tweetal stiksels en hij was klaar geweest. Maar helaas, jouw tijd zat er op. Mij deed de quilt denken aan een engelendeken, zo mooi gemaakt van diverse pure witte stofjes. Heel veel lapjes vakkundig aan elkaar gemaakt. De aula waar we je naar toe gebracht hadden, was net iets voor jou. Overal hingen mooie quilts aan de wanden.
Op de dag van het afscheid was het mistig. We hebben geluisterd naar lieve en mooie verhalen, we hebben gekeken naar de foto’s van jouw reizen. Wat vliegt een mensenleven aan ons voorbij. De muziek geeft het laatste nummer aan: ‘Houd van het leven en treur niet om mij’. Je geliefden dragen je naar buiten en in de rouwauto halen we de engelendeken van de kist. De vele kleurrijke lapjes die je in je atelier al in het voren geknipt hebt, liggen te wachten op een bestemming. Wij gebruiken ze graag om jou zacht mee toe te dekken. Zodat een ieder op zijn eigen manier nog even met jou kan verbinden, nu je op reis gaat voor de allerlaatste keer.
De zon doet de mist verdwijnen. En langzaam lopen we door jouw erehaag, met mensen die je enorm gaan missen.
Dag lieve, kleurrijke vrouw.