Het is al een paar jaar geleden dat ik langs de hekken van Soestdijk reed met de rouwauto achter mij aan. We kwamen uit de Noordoostpolder. Een echte pioniersvrouw die veel heeft mogen betekenen voor ontelbare andere vrouwen. Als gynaecoloog gewerkt en nu werd zij teruggebracht naar haar geboortegrond. Daar waar haar ouders lagen, daar gaven wij haar nu terug aan de aarde. Ze was belangrijk geworden in haar werk, maar bleef zelf kinderloos. We hadden deze dag een emmertje met tuinaarde meegenomen. Zo kwam de verbintenis met de grond tot zijn recht. Wat had ze haar tuin gekoesterd. Op deze manier namen we daar een klein stukje van mee.
Vandaag ben ik binnen de hekken van het paleis Soestdijk. Een uitje met mijn zussen en met moeders. Er is een tentoonstelling: “Schitteren op Soestdijk”. Prachtige juwelen en fashion, die door de jaren heen gedragen werden door de Royals. De vervlogen tijden. Tijden waar we allemaal aan moeten denken op de Koninginnedag van weleer. Het is toch speciaal dat we hier zomaar lopen in het paleis. Ze hebben hun best gedaan om alles zo goed mogelijk te presenteren en de enthousiaste vrijwilligers begeleiden je door de vele kamers heen. Het is een dag met een gouden randje, zoals mijn moeder zegt, als we haar weer thuis brengen na een dag van vele indrukken. Schitterend mooi.